Ένα μυρμήγκι εξομολογείται

Άρθρο – Παρέμβαση

του ΠΑΝΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*

Μέλους της Ν.Ε. ΣΥΝ

και Υπεύθυνου Γραφείου Τύπου

Δεν έχω συνηθίσει μέχρι σήμερα στην προσωπική, κοινωνική και πολιτική μου διαδρομή να μιλώ σε πρώτο πρόσωπο. Εκ του γεγονότος όμως ότι οδεύω από την 4η προς την 5η δεκαετία της ζωής μου, θεωρώ ότι νομιμοποιούμαι να το πράξω. Είναι γνωστό σε φίλους συναγωνιστές και τον ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό χώρο ότι ανήκω στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έναν χώρο που υπηρέτησα και υπηρετώ όπου και όταν κλήθηκα να προσφέρω και το έκανα με ανιδιοτέλεια και συνέπεια. Όπως γνωρίζουμε όλοι ο ΣΥΝ με μια πρωτόγνωρη διαδικασία για ελληνικό πολιτικό σχηματισμό ενέκρινε και το πρόγραμμά του (διαρκές συνέδριο) και την σειρά των υποψηφίων με εσωκομματικό δημοψήφισμα για τις Ευρωεκλογές στις 7 Ιουνίου 2009. Με ιδιαίτερα δε μεγάλα ποσοστά που καλούμαστε όλοι να σεβαστούμε και υπηρετήσουμε.

Ο Αλέκος Αλαβάνος σε πρόσφατη συνέντευξή του σε τηλεοπτικό κανάλι, μίλησε για τα χιλιάδες “μυρμήγκια” του κόμματος που κάτω από αντίξοες συνθήκες δημιουργούν καθημερινά τις προϋποθέσεις για μια σύγχρονη, ριζοσπαστική και οικολογική αριστερά στην ενδοχώρα. Είμαι κι εγώ ένας απ’ αυτούς. Την επαύριο λοιπόν αυτών των πρωτόγνωρων διαδικασιών, πρωτοκλασάτα στελέχη της λεγόμενης “ανανεωτικής” πτέρυγας του κόμματος, αμφισβητούν με δηλώσεις τους την όλη διαδικασία που οι ίδιοι πρότειναν και ψήφισαν και δημιουργούν μια εικόνα στα ΜΜΕ τραυματική για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Βούτυρο στο ψωμί κάποιων. Να θυμίσω στο σ. Φώτη Κουβέλη και στο “σοφό” σ. Λεωνίδα Κύρκο, ότι ούτε επετηρίδες, ούτε αριστίνδην αντιλήψεις υπάρχουν στην αριστερά. Εκτός, εάν έχουν μια ιδιοκτησιακού τύπου αντίληψη για το κόμμα και την αριστερά στο σύνολό της. Πρακτικές που θυμίζουν το νεοσταλινικό ΚΚΕ στο όνομα του αποκλεισμού και της “ανανέωσης” μόνο θυμηδία και βάσιμες ανησυχίες μπορούν να δημιουργούν.

Όταν λοιπόν τα ΜΜΕ εκβιάζουν τον ΣΥΝ για την αυτοακύρωση των καταστατικών του επιλογών, όπως αυτή εκφράστηκε στο διαρκές συνέδριο, πρέπει να τους πούμε ένα ηχηρό όχι. Ένα ηχηρό όχι των μελών είναι η απάντηση και όχι μια “ηχηρή” παρέμβαση της κομματικής “σοφίας” που οδηγεί τα πράγματα σε παρεκκλίσεις και πραξικοπηματικές λογικές. Ένα ηχηρό όχι των χιλιάδων μυρμηγκιών είναι αυτό που θα φέρει την ισορροπία στο κομματικό τοπίο. Και αυτό οφείλουν να το αντιληφθούν άπαντες και κυρίως αυτοί που δημιουργούν προβλήματα εκ του μηδενός και πρακτικά υπηρετούν αντιλήψεις κομματικών καρεκλοκένταυρων. Όχι λοιπόν, κάτι τέτοιο δεν το θέλει, ούτε το επιδιώκει η ριζοσπαστική αριστερά. Τα μυρμήγκια δεν είναι “παρακολούθημα” των κεντρικών διαδρομιστών. Έχουν τη δική τους άποψη, θέση και αυτόνομη λειτουργία. Και χάρις στη δουλειά αυτών των μυρμηγκιών σταθήκαμε συλλογικά στα πόδια μας τα τελευταία πέτρινα χρόνια. Τώρα εάν κάποιοι επιδιώκουν να επανέλθουμε σ’ αυτά, σύντομα θα διαψευσθούν και από το κόμμα και από την κοινωνία συνολικότερα.

Δεν γνωρίζω εάν όλα τα παραπάνω είναι το τίμημα της εσωστρέφειας και της δημοκρατικής διαδικασίας στη λήψη των αποφάσεων. Εκείνο που γνωρίζω μετά βεβαιότητας είναι ότι η καθημερινή δράση και η εξωστρέφεια είναι αυτές που θα δώσουν ένα υγιές πρόσωπο του ΣΥΝ στην κοινωνία. Και να θυμόμαστε και εκείνο που λέγαν και οι παλιοί: Ότι κακοφορμίζει, καλό είναι να το κόβεις από τη ρίζα του. Όλα τ’ άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Υ.Γ. Τώρα που έληξε το εσωκομματικό δημοψήφισμα, προτείνω στην ηγεσία του κόμματος και του ΣΥΡΙΖΑ, ως ψήφο Αιτωλοακαρνάνικης τιμής στον ΣΥΝ αγώνα κατά της εκτροπής του Αχελώου, να τοποθετηθεί στέλεχος του ΣΥΝ από την Αιτωλοακαρνανία στην τιμητική λίστα των υποψήφιων Ευρωβουλευτών.