Του Πάνου Σόμπολου
Μια πρωτοβουλία της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας για τα γεφύρια του νομού Αιτ/νίας
Έχω ασχοληθεί και άλλες φορές με την Αιτωλοακαρνανία .Όχι απαραίτητα επειδή είναι η πατρίδα μου, αλλά γιατί είναι «ξεχασμένη από Θεό και από ανθρώπους» που λέει ο ποιητής, και κυρίως από την κυβέρνηση. Δυστυχώς είναι ένας εγκαταλειμμένος νομός και κάποτε η κυβέρνηση θα έπρεπε να ρίξει μια ματιά προς δυσμάς και να συνδράμει τους Αιτωλοακαρνάνες. Αφορμή να ασχοληθώ με τον νομό μου μου έδωσε μια εκπληκτική έκδοση της Νομαρχίας, η οποία φέρει τον εντυπωσιακό τίτλο «Τέχνης Περάσματα. Τα γεφύρια της Αιτωλοακαρνανίας. Από τον Αδριανό στον Χαρίλαο Τρικούπη». Πρόκειται για πολυσέλιδη έκδοση που περιλαμβάνει σπάνιο αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πληροφορίες και λεπτομέρειες για το κάθε γεφύρι, καθώς και χάρτη του νομού, πάνω στον οποίο σημειώνεται η ακριβής θέση των γεφυριών.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας είναι από τις περιοχές της χώρας με τις ισχυρότερες και συχνότερες βροχοπτώσεις. Θυμάμαι στο Δημοτικό, άρχιζε να βρέχει τη Δευτέρα, οι βροχοπτώσεις σταματούσαν την Κυριακή, άλλοτε με δυνατότερη ένταση κι άλλοτε με μικρότερη. Υπάρχουν ποτάμια, παραπόταμοι, λίμνες και λαγκάδια σε διάφορες περιοχές του νομού, γεγονός που ανάγκασε τους κατοίκους να φτιάχνουν γεφύρια.
Πολλά απ' αυτό τα γεφύρια ισοπεδώθηκαν στο διάβα του χρόνου. Άλλα «λαβώθηκαν». Όμως, όσα έχουν απομείνει στέκουν περήφανα για να να θαυμάζουν οι επερχόμενες γενιές.
Κάποια από αυτά παραμένουν αλώβητα και αποκαλύπτουν περίτρανα το μεράκι και την τεχνική των μαστόρων της εποχής. Όπως είναι φυσικό, τα περισσότερα γεφύρια βρίσκονται στις ορεινές περιοχές και η περίοδος με τη μεγαλύτερη συχνότητα κατασκευής τους είναι μεταξύ 18ου και 19ου αιώνα και αποτελούν σημάδια αυθεντικής γοητείας και εκπληκτικής τεχνικής ομορφιάς μέσα στον χρόνο. Είχα την ευκαιρία πολλές φορές να καθίσω κοντά σε ένα από τα ομορφότερα γεφύρια της Αιτωλοακαρνανίας, στην ΙΙάλαιρο, και να το θαυμάσω. Βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, ίσως εκεί παλαιότερα να υπήρχε κάποιος ξεροπόταμος και το γεφύρι αυτό ενδεχομένως να βοηθούσε στο να περνούν οι κάτοικοι από την Πάλαιρο στην Πογωνιά και τη Λευκάδα, και είναι ομολογουμένως εκπληκτικής ομορφιάς.
Στη μοναδική για τον νομό έκδοση περιλαμβάνεται και ο χαιρετισμός του νομάρχη, Θύμιου Σώκου, πρωτεργάτη και εμπνευστή των εκδόσεων, στον οποίο επισημαίνεται: «Υπερήφανα μνημεία της λαϊκής μας αρχιτεκτονικής αλλά και περάσματα υπερφορτωμένα από τις μικρές και μεγάλες στιγμές της λαογραφίας και της τοπικής μας ιστορίας αποτελούν απαράμιλλες ζωντανές πλευρές της παράδοσης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που οφείλουμε να διασώσουμε, να γνωστοποιήσουμε. να αναδείξουμε. Και τα αναδεικνύει η νομαρχία με αυτή την έκδοση, που αποτελεί πλούτο για τη βιβλιοθήκη του σπιτιού μας αλλά και για τον ιστορικό του μέλλοντος».
Αυτές τις, πρωτοβουλίες του νομάρχη ας μιμηθούν κι άλλοι συνάδελφοί του στην Ήπειρο, στη Στερεά Ελλάδα, στην Πελοπόννησο και σε άλλες περιοχές της χώρας. Αυτά είναι έργα αθάνατα με αυθεντικές μαρτυρίες.
Μια πρωτοβουλία της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας για τα γεφύρια του νομού Αιτ/νίας
Έχω ασχοληθεί και άλλες φορές με την Αιτωλοακαρνανία .Όχι απαραίτητα επειδή είναι η πατρίδα μου, αλλά γιατί είναι «ξεχασμένη από Θεό και από ανθρώπους» που λέει ο ποιητής, και κυρίως από την κυβέρνηση. Δυστυχώς είναι ένας εγκαταλειμμένος νομός και κάποτε η κυβέρνηση θα έπρεπε να ρίξει μια ματιά προς δυσμάς και να συνδράμει τους Αιτωλοακαρνάνες. Αφορμή να ασχοληθώ με τον νομό μου μου έδωσε μια εκπληκτική έκδοση της Νομαρχίας, η οποία φέρει τον εντυπωσιακό τίτλο «Τέχνης Περάσματα. Τα γεφύρια της Αιτωλοακαρνανίας. Από τον Αδριανό στον Χαρίλαο Τρικούπη». Πρόκειται για πολυσέλιδη έκδοση που περιλαμβάνει σπάνιο αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πληροφορίες και λεπτομέρειες για το κάθε γεφύρι, καθώς και χάρτη του νομού, πάνω στον οποίο σημειώνεται η ακριβής θέση των γεφυριών.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Νομός Αιτωλοακαρνανίας είναι από τις περιοχές της χώρας με τις ισχυρότερες και συχνότερες βροχοπτώσεις. Θυμάμαι στο Δημοτικό, άρχιζε να βρέχει τη Δευτέρα, οι βροχοπτώσεις σταματούσαν την Κυριακή, άλλοτε με δυνατότερη ένταση κι άλλοτε με μικρότερη. Υπάρχουν ποτάμια, παραπόταμοι, λίμνες και λαγκάδια σε διάφορες περιοχές του νομού, γεγονός που ανάγκασε τους κατοίκους να φτιάχνουν γεφύρια.
Πολλά απ' αυτό τα γεφύρια ισοπεδώθηκαν στο διάβα του χρόνου. Άλλα «λαβώθηκαν». Όμως, όσα έχουν απομείνει στέκουν περήφανα για να να θαυμάζουν οι επερχόμενες γενιές.
Κάποια από αυτά παραμένουν αλώβητα και αποκαλύπτουν περίτρανα το μεράκι και την τεχνική των μαστόρων της εποχής. Όπως είναι φυσικό, τα περισσότερα γεφύρια βρίσκονται στις ορεινές περιοχές και η περίοδος με τη μεγαλύτερη συχνότητα κατασκευής τους είναι μεταξύ 18ου και 19ου αιώνα και αποτελούν σημάδια αυθεντικής γοητείας και εκπληκτικής τεχνικής ομορφιάς μέσα στον χρόνο. Είχα την ευκαιρία πολλές φορές να καθίσω κοντά σε ένα από τα ομορφότερα γεφύρια της Αιτωλοακαρνανίας, στην ΙΙάλαιρο, και να το θαυμάσω. Βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, ίσως εκεί παλαιότερα να υπήρχε κάποιος ξεροπόταμος και το γεφύρι αυτό ενδεχομένως να βοηθούσε στο να περνούν οι κάτοικοι από την Πάλαιρο στην Πογωνιά και τη Λευκάδα, και είναι ομολογουμένως εκπληκτικής ομορφιάς.
Στη μοναδική για τον νομό έκδοση περιλαμβάνεται και ο χαιρετισμός του νομάρχη, Θύμιου Σώκου, πρωτεργάτη και εμπνευστή των εκδόσεων, στον οποίο επισημαίνεται: «Υπερήφανα μνημεία της λαϊκής μας αρχιτεκτονικής αλλά και περάσματα υπερφορτωμένα από τις μικρές και μεγάλες στιγμές της λαογραφίας και της τοπικής μας ιστορίας αποτελούν απαράμιλλες ζωντανές πλευρές της παράδοσης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που οφείλουμε να διασώσουμε, να γνωστοποιήσουμε. να αναδείξουμε. Και τα αναδεικνύει η νομαρχία με αυτή την έκδοση, που αποτελεί πλούτο για τη βιβλιοθήκη του σπιτιού μας αλλά και για τον ιστορικό του μέλλοντος».
Αυτές τις, πρωτοβουλίες του νομάρχη ας μιμηθούν κι άλλοι συνάδελφοί του στην Ήπειρο, στη Στερεά Ελλάδα, στην Πελοπόννησο και σε άλλες περιοχές της χώρας. Αυτά είναι έργα αθάνατα με αυθεντικές μαρτυρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου